Mahmurluk napisał:

A wczoraj był kolejny artykuł o bohaterskiej kobiecie, która poświęciła życie żeby urodzić dziecko. Trójka jego rodzeństwa musi być taka dumna z matki.

Zawsze mnie fascynowało, jak łatwo i bez żadnych wątpliwości moralnych niektórzy ludzie orzekają, że życie nienarodzonego dziecka jest bardziej wartościowe od życia matki. Jakby człowiek w stadium płodu czy nawet zygoty był ważniejszy niż ten chodzący i oddychający.

Tiszka, masz rację. Mnie chodzi bardziej o to, że w takich przypadkach powstaje medialna dyskusja, w której niektórzy ludzie, zupełnie obcy, bez jakichkolwiek wątpliwości twierdzą, że kobieta może umrzeć, ważne, żeby ciążę donosiła. Co do samej zainteresowanej to w pełni szanuję jej decyzję i ciężko mi nawet wyobrazić sobie tak tragiczną sytuację. Szczerze? Nie wiem, co bym zrobiła. Przychylam się bardziej do Twojego zdania, ale tak na sto procent to nie wiem.

Aż musiałam się z kimś podzielić. Mong, znajdź w tekście błędy logiczne. Wystarczy 10.

http://www.fronda.pl/a/magdalena-szymcz … 47895.html

Doooooobraaaaa, chcesz, to już piszę

1. Pierwsza linia i już święty Tomasz roni łzy niczym rozwalony hydrant:
"Dlaczego wolę Edukację Domową od szkoły".
...bo ja wiem? Może temu, że masz problemy z rzeczywistością?

2. "Najlepszym miejscem przygotowującym małego człowieka do funkcjonowania w społeczeństwie jest dom, rodzice i rodzeństwo a dopiero później kontakty z osobami obcymi, rówieśnikami".
Nooo, mniej więcej tak samo, jak najlepszym sposobem, żeby nauczyć człowieka obsługi komputera to odizolować go od sprzętu robić mu barwne wywody i kazać robić z tego notatki. Genius!

2a. "Co sprawiło, że zdecydowała się Pani podjąć edukację domową?"
Mówiłem- coś nie halo między uszami.

3. "Najpierw natknęłam się na tekst o tym..."
Gdzie? Na Samosi? Czy jednym z tych forów dla "zaradnych inaczej"?

4. Dobra- teraz spory mózgo*eb:
"Najlepszym miejscem jest dom, rodzice i rodzeństwo a dopiero później kontakty z osobami obcymi, rówieśnikami. "
"Dziecko uczy się życia uczestnicząc we wszystkim co dotyczy codzienności, czyli sklep, poczta, teatr, plac zabaw, sprzątanie itp."
Ktoś tu siedzi okrakiem na płocie i chyba mu już sztacheta zbyt głęboko w dupsko weszła. Albo dom, albo poza domem. Nie ku*wa- sklep, poczta i tak dalej to NIE jest dom. Teatr tym bardziej. ...wait- czy tam pisało teatr? TEATR? Srsly? Ktoś zabiera małe dzieci do TEATRU? Ale serio? Ktoś zabiera małe dzieci do teatru? A dzieci tam idą? Może jeszcze z przyjemnością? Tak ku&wa, a świnie potrafią latać. Idę zadzwonić do Duka Nukema, zaraz będzie ostro...

5. "Poza tym, jak przekazać dziecku wartości, jeśli połowę dnia jest poza domem, potem jest zmęczone i jeszcze przenosi do domu złe wzorce?"
Taaak, piękny przykład niewinnej autosugestii. Odbiję piłeczkę? A co z rodzinami, gdzie rodzice mają takie alternatywne poglądy, ale oboje pracują od rana do wieczora, codziennie? Co- dziecko ma samo się uczyć? Czy może jakaś niania? Aaa zapomniałem- niania z pewnością nie, bo koszty. Więc zostaje cud.

6. "Tak więc zaczęło się od przedszkola, a potem zaczęliśmy myśleć o szkole."
Oh God why? Why is this happening to me? What have I done?

7. "Z własne doświadczenia ze szkolą wiem, że zwykle lekcje szkolne pozwalają tylko na niewielkie zaznajomienie z tematem, a resztę pracy uczeń musi wykonać w domu, nie ma wtedy czasu na dobre kontakty z rówieśnikami."
Eeee, ja wiem, że głupi jestem i coś, ale moje neurony uparcie mi przesyłają taką myśl, że to może temu, że to jest szkoła, a nie przedszkole? Tu się już wymaga,a nie tylko bawi? Wiesz- sprawdziany i zadania domowe nie są dla picu. Łoesu- aż się boję pomyśleć co będzie, jak dojdzie do szkoły średniej i studiów- kolosy, zaliczenia, egzaminy... a jak jeszcze taki dzieciak pójdzie na studia zaoczne... tam przecież 2/3 to nauka w domu! Niejednokrotnie razem z pracą! Nie bijcie!

8. "Naszą obecną bolączką jest to, że w najbliższej okolicy brakuje dzieci, które w wolnym dla nas czasie też byłyby wolne, bo są w przedszkolach, szkołach lub odrabiają lekcje po szkole."
...może temu, że tak wygląda NORMALNA wersja? Co potwierdza fakt, że większość tak robi? A wyjątek w postaci tych anomalii tylko potwierdza regułę?

9. "Ale łatwiej jest za to zmienić miejsce zamieszkania, czy załatwiać różne sprawy budowlane, kiedy dziecko nie musi być odprowadzane do szkoły, zwalniane z lekcji."
Noo, w końcu przy tym automatycznie odpada potrzeba nauki i przygotowania na zajęcia, kartkówki, sprawdziany...

10. "We mnie właśnie jest pewna niechęć do placówek, instytucji - takich miejsc, gdzie państwo zagląda do tak osobistej sfery życia jak sposób wychowywania dzieci, przekazywania wartości."
Tą so-called niechęć widać. Ja wiem, że niektórzy to paranoicy do kwadratu,a le jedyna taka "lekcja", gdzie możesz być gwałcony dziwną ideologią to religia... a i tu wystarczy tylko 1 świstek, żeby twoje dziecko przestało uczęszczać.

PRZEKROCZYŁEM GRANICĘ (i oczekuję za to nagrody Tisz! Patrz na moje poświęcenie! )

11. "Jak wygląda pani praca z dziećmi? Czy macie plan dnia?

Do pracy staram się zasiadać z wszystkimi dziećmi, również młodszymi, nie trzeba ich długo zachęcać. Wstajemy trochę moim zdaniem za późno, rozwleka nam się trochę poranek, ale to też zależy od dnia. Dzieci wiedzą, że jak są zęby umyte i po modlitwie* to zaczynamy coś razem robić, nie nazywamy tego jeszcze nauką. Zdarza się, że inne domowe sprawy, konieczność wyjścia z domu sprawiają, że nie siadamy do stołu żeby się czegoś nauczyć, ale czuję że nie ma w tym nic złego. Czasem w drodze gdzieś dużo o czymś rozmawiamy, albo powtarzamy jakieś chociażby angielskie piosenki."
Czyli... planu nie ma. Ot wolna amerykanka. I nie ma w tym nic złego. Skąd! Ja angielskie piosenki też powtarzam. Słuchając radia. Albo puszczając muzykę z YT. Albo prowadząc przemiłe konwersacje z angielskojęzyczną infolinią producenta sprzętu.
* Serio, musiał tu być ten wtyk o... aa dobra, zapomniałem, że to fronda. Mea culpa.

12. "Moim wsparciem jest przyjaciółka, która idzie tą samą drogą."
Głupota jest zaraźliwa... mówiłem!

13. "Rodzina reaguje sceptycyzmem, uważają że dzieci nam zdziczeją. Ja też mam trochę obaw, może dlatego nie lubię poruszać tego tematu."
Święty Tomasz po raz kolejny robi za hydrant ze słoną wodą. Mam obawy, ale je&ać, nie gadam o tym. Póki się o problemie nie mówi, to on nie istnieje! Więc cisza!

14. Perełka na koniec:
"Wieszanie prania czasem jest rozciągnięte w czasie na wiele godzin, bo trzeba poćwiczyć chociażby pisanie."
To w końcu wieszanie prania, czy nauka pisania? Nie ma to jak wieszać pranie kilka godzin. Mi by łapy odpadły, podejrzewam, że nie tylko mi. Brawa dla prawdziwej Matki Polki!

Mongu, a komentarze przejrzałeś? "I dobrze, j~ć system, nie każdy musi być niewolnikiem".

Mnie najbardziej rozwaliło to:
"Najlepszym miejscem przygotowującym małego człowieka do funkcjonowania w społeczeństwie jest dom, rodzice i rodzeństwo a dopiero później kontakty z osobami obcymi, rówieśnikami"
a potem:
"Naszą obecną bolączką jest to, że w najbliższej okolicy brakuje dzieci, które w wolnym dla nas czasie też byłyby wolne, bo są w przedszkolach, szkołach lub odrabiają lekcje po szkole."

No to skoro chcesz, żeby twoje dziecko się socjalizowało z obcymi dziećmi, to puść je normalnie do szkoły - tam się dzieci spotykają! Rodzina to nie jest takie miniaturowe społeczeństwo i nie zastąpi kontaktów z innymi ludźmi.
Nauka w domu nie jest taka głupia, ale trzeba umieć to robić, nie jestem przekonana czy mama zajęta wieszaniem prania może poświęcić wystarczająco dużo czasu dziecku no i czy jest dobrze przygotowana.

Gytha "No to skoro chcesz, żeby twoje dziecko się socjalizowało z obcymi dziećmi, to puść je normalnie do szkoły"
Chyba żartujesz, to by była kapitulacja przed systemem. Ma być tak, że każdy się uczy w domu, a po obiedzie leci na podwórko i wisi na trzepaku.

mongu " I teraz takie przemyślenie- często argumentem "za" jest to, że rzekomo dzieci ucząc się w domu mają spokój, są "u siebie" i że dzięki temu osiągają lepsze wyniki w nauce, bo pomijamy wszelki stres związany z obcym otoczeniem (swoją drogą- straszne, trzymamy dzieciaki pod kloszem tak długo, jak tylko możemy izolując je od świata, a potem biadolimy, że wyrosło nam pokolenie nieprzystosowanych do życia, aspołecznych typów nie potrafiących zrobić nic. lol.) ... ale... no kurde, potem przychodzi to nieszczęsne gimnazjum"

Wspominałem już kiedyś, ale ten przykład się nigdy nie znudzi. Mahmuśka pracuje w gimnazjum, uczy fizyki. Pokarano ją zaszczytem uczenia wszystkich "VIPowskich" klas - dzieci polityków, prawników, lekarzy, skloszowane w podstawówce do niemożliwości, bo chociaż chodziły do normalnej szkoły, były traktowane jak święte krowy.
I teraz państwo, sobie wystawią, przychodzi taki rodzic do Mahmuśki i mówi, I kid you not, "Dobrze by było, żeby Jacuś nie dostawał nic poniżej 4, 4+, bo się zestresuje".  Dobrze, że nie poszedłem między nauczycieli, bo bym miał w kółko komisje dyscyplinarne za wyśmiewanie.
Tak, są mądrzy rodzice lekarze czy prokuratorzy i jeszcze sami dzieciaka ośmierdolą, że się nie uczy, ale ich jest mniejszość.

Druga sprawa - pracuję z domu i wiem, że czasami mogę się zorganizować do siedzenia 8 godzin nad tekstem, a czasem szukam tylko wymówki i jak sobie nie nastawię pomidorka, to nawet kołysanie się drzewa za oknem jest ciekawsze. Jeśli faktycznie kobieta nie potrafi się zorganizować tak, żeby w 20 minut rozwiesić pranie, to nie wiem jak potrafi zmusić dzieciaki do siedzenia powiedzmy 45 minut przy książce.
Ok, kiedyś było tak, że babka wieszała pranie za chałupą, matka obierała kartofle, a dzieciaki szydełkowały i słuchały, że tu zaraz obok taka wioska, tam rzeczka, dalej to już carskie sioło, bo jak car przyszedł...  Ale to nie jest metoda na dziś - dziecko się zwyczajnie nie skupi.

Trzecia sprawa - metodyka nauczania początkowego. Dawno temu, kiedy jeszcze rozważałem opcję bycia nauczycielem, nie było siły, żeby ktoś poszedł do szkoły bez chociaż kursu pedagogicznego (można było wybrać specjalizację nauczycielską albo tłumaczenia i dopłacić grosze za kurs). Teraz ma to być jakoś uregulowane? Czy zakładamy, że matka najlepsza opiekunka i wie jak do dziecka trafić?
Bo tu znów przypomina mi się anegdotka, tym razem opowiedziana przez babkę od pedagogiki:
Przychodzi dziecko do matki, że nie umie wyrazu przeczytać.
M: jak nie umiesz? litery znasz?
D: znam...
M: to jaka to litera
D: EM *matka pokazuje kolejne litery palcem* A, EM, A
M: no widzisz. to jak całe słowo brzmi?
D: emaema

Nie mówię, że cała idea nauczania w domu jest fe. Tylko, że możnaby dokładnie określić kwalifikacje rodzica (i nie, matura sprzed 20 lat nie może być), ewentualnie jakieś szybkie kursy, bo inaczej może być tak, że ludzie z Matura To Bzdura zaczną wpajać dzieciom przekonanie o własnej wiedzy.