nóż jest fajniejszy można poderżnąć gardło, wyciąć serce, wyłupać oczy, obciąć uszy

Czas na kolejnego pretendenta do Maliniaka roku!
Panie i Panowie- prezentuję wam http://piekielni.pl/58582 autorstwa satan11

Więc tak, najtrudniej się pisze o sprawach dotyczących swojej rodziny, bo po części trzeba pisać o sobie, ale czasem jest to jedyny sposób aby opowiedzieć komiczną sytuację.

Historia rozpoczyna się kilka lat temu, po śmierci mojej Matki i odebraniu praw rodzicielskich Ojcu, sytuacja zmusiła mnie, aby zamieszkać z starszym bratem i jego ,,rodziną''. Z bólem, a jednocześnie z ulgą cieszę się, że to się skończyło. Były to lata, kiedy najczęściej przez głowę przewijała się myśl o ucieczce z tego ,,domu''. Nieustanne furie, awantury i gardzenie drugim człowiekiem, doprowadzały mnie do stanu bezsilności i bezradności w zaistniałej sytuacji.
Sprawa nabrała obrotu, gdy osiągnęłam pełnoletność. W dniu moich osiemnastych urodzin wraz z ironicznymi życzeniami, które mnie osobiście bardzo uraziły, zastałam wyproszona za drzwi. Wiec nie zostało mi nic innego jak wrócić do pustego domu rodzinnego. Szczerzę przyznaję, że Dom ten budził we mnie niepokój, ponieważ parę miesięcy wcześniej mój Ojciec odebrał sobie w nim życie. Do uregulowania spraw spadkowych potrzebne było zgodne współdziałanie mnie i mojego rodzeństwa(jest nas czworo). Oczywiście, oprócz mnie, najmłodszej, nikomu nie było to potrzebne, gdyż każdy ma swój dom i jest ustawiony w życiu. Pomimo niepewnego jutra, starałam się patrzeć pozytywnie w przyszłość, z nadzieją że będzie już tylko lepiej. Niestety okazało się, że nie tak łatwo uwolnić się od roli popychadła starszego brata. Pomimo tego, że mieszka niedaleko, i ma swój własny dom, uważa że ma wyłączne prawa decydowania o domu rodzinnym. Zaczęły się nieustanne groźby, wyzwiska i szykany, miało to miejsce na porządku dziennym. Uważał że, każdy z jego otoczenia jest jego parobkiem i nikt nie może mieć własnego zdania. Sytuacja ta osiągnęła punkt kulminacyjny pewnego wieczoru. Widząc samochód na podwórku, z którego wysiada rozwścieczony i pijany brat, który po kłótni z żona, postanowił rozładować emocje na Bogu ducha winnych osobach. Co prawda, umiem się bronić, ale wtedy coś pękło, nie miałam ochoty poraz kolejny szarpać się z Nim, i być monizaną w dotkliwych sposób, pakowałam się szybko, w popłochu po kilku jego ciosach szumiało mi w głowie, ale ściskając mocno torbę w ręku, uciekłam, wsiadłam do swojego samochodu, i ze łzami w oczach musiałam się poddać! Musiałam to wszystko zostawić, przeniosłam się do mojego mężczyzny. Który z resztą też był szykanowany i nietolerowany przez moją ,,rodzinę''. On sam dobrze wiedział o tej sytuacji, wielokrotnie próbował rozmawiać z moim bratem, ale to się kończyło na wyzwiskach i groźnych. Widząc że jest na przegranej pozycji, bo nic normalną rozmową nie jest w stanie osiągnąć, próbował mnie kilkakrotnie nakłonić żebym się wyprowadziła do Niego. Lecz ja twardo twierdziłam ze muszę się zająć domem i nie mogę wszystkiego zostawić(przywiązanie, strach, nie wiem co to było). Od tego czasu minęło kilka miesięcy. Wydawało się że w końcu będę mieć spokój, pomijając groźby telefoniczne.
Przechodząc do sedna sprawy, dziś odwiedziła mnie policja, z informacją, że został złożony wniosek o ściganie mnie, za rzekome przywłaszczenie lampy grzewczej z lat 80. oraz przecinaka ręcznego z lat 90.Rzeczy te były w moim domu rodzinnym. Sytuacja ta jest tak KOMICZNA, że nie wiem czy mam się śmieć, czy płakać! Tak naprawdę nie rozumiem, jaki cel przyświeca osobom które tak absurdalnymi urojeniami utrudniają i tak niełatwą pracę naszym organom ścigania. Czytając to, pewnie nasuwa się pytanie dlaczego się nie sprzeciwie, tylko uciekam. A dlatego ze już nie mam wewnętrznej siły, by to robić. Trudno mi jest uwierzyć w jakąkolwiek pomoc, rodzeństwo woli umyć ręce i udawać ze mnie nie zna. Co do wymiaru sprawiedliwości, też nie wiąże z nią wielkiej nadziei, ponieważ przez tę parę lat były interwencję policji, zgłaszane przez różnych ludzi, którzy mieli nieprzyjemności z moim bratem. Głównie z powodu awantur. O niczym tak bardzo nie marzę, jak o spokoju i normalnym życiu.

CYTUJĄC EINSTEINA: "Tylko dwie rzeczy są nieskończone: wszechświat oraz ludzka głupota, choć nie jestem pewien co do tej pierwszej".

A jak ktoś będzie szukał ofiary, to zawsze ją znajdzie!!!

A jak ktoś będzie szukał ofiary, to zawsze ją znajdzie!!! Tak bardzo głęboki morał...
Chyba ludzie jednak nie dają się już tak łatwo wkręcać w te bzdury, skoro historia właśnie wylądowała w archiwum z zawrotną oceną Ocena: -2 (Głosów:  144)

http://piekielni.pl/58626#comments
Mordercza capoeira

no i usunęli kapojerę temu warto wrzucać poza linkiem cały tekst -m13

Państwo polskie kocha swoich obywateli.

Mój brat mieszka w Rzeszowie. Ma sąsiada - starszego pana, który cierpiał na jakąś bardzo bolesną przepuklinę. Był ledwo w stanie funkcjonować. Próbował starać się o operację na NFZ przez parę lat. Odbijał się od szpitali, które odpowiadały mu prosto: "nie mamy wolnych terminów". W końcu sąsiedzi zrobili solidną zrzutę (łącznie trzeba było zebrać 7000 zł) i wysłali starszego pana na prywatną operację. Gdyby nie to, nadal by się męczył.

Te same szpitale, które olały Polaka, teraz masowo przyjęły rannych "bojowników" z Majdanu. Dla nich miejsca jakoś są.

Piekielność? Dopiero się zaczyna...

Ten starszy pan pochodził z Wołynia. Jego rodzinę wymordowali niemal co do jednego zbrodniarze z UPA. I jeden z rannych "bojowników" to... syn jednego z tych zbrodniarzy. Nawet się przyznał i jest ze swojego ojca dumny - że "walczył z Lachami".
W szpitalu w którym leży, jest jeszcze kilku Ukraińców. Kliku z nich jest potomkami bandytów z UPA. Niemal wszyscy to nacjonaliści i zagorzali naziści - powywieszali na łóżkach czarno-czerwone flagi UPA, na szafkach postawili w ramkach portrety Hitlera, Bandery i Szuchszewycza. Jeden ma sporą kolekcję gadżetów związanych z SS. Wszyscy twierdzą, że duża część województw podkarpackiego i lubelskiego powinna być w granicach Ukrainy. Do lekarzy potrafią krzyczeć: "Polska za Wisłę i San!"

To jest dopiero piekielne - Polska ma w dupie swoich obywateli, ale potomków morderców Polaków, nienawidzących Polski i domagających się od niej ustępstw terytorialnych, chętnie przygarnie. W imię polityki.



http://piekielni.pl/58659#comment_659223

Pomyślałam, że wrzucę całe konto, co się będę szczypała... hurtem lepiej Aha, ostrzegam - czytanie tego powoduje ból wszystkiego...

http://piekielni.pl/user/ggggg14/page/1

Malinowa w formie:
http://piekielni.pl/58823#comments

//mongol13
|
V
Tym razem jako Ramzes7755

To nie będzie historia ani wesoła, ani z happy endem. Jak już ktoś napisał w poczekalni, ponoć większość historii to są fejki. Nie będę nikogo zmuszał do tego, żeby mi uwierzył. Nie zmieni to niczego.

Gdy byłem dzieckiem, większość czasu spędzałem na wsi. Nie była to gęsto zaludniona wieś, można by rzec, że nawet taka trochę sielankowa. Nie było tam alkoholików, nie było bezdomnych, czy skrajnie biednych osób. Sąsiedzi pomagali sobie, gospodarstwa wyglądały jak z bajki. Idealne miejsce dla romantyka, nic tylko rozkładać sztalugi, rysować pejzaże, pisać wiersze. Z czasem zakolegowałem się z starszym ode mnie towarzystwem. Nie było żadnych chłopców w moim wieku. Im to się opłacało materialnie, bo zawsze coś dostali od mojej babci za opiekę, a to cukierki, a to dobre ciasto, a ja nie nudziłem się sam i można było mnie zostawić pod czyjąś opieką.

Lata płynęły, ukończyłem 5,6,7,8,9 rok życia..Pewnego dnia, kawałek od domu, grupa owych starszych kolegów, złapała mnie pod ramię i ściągnęła z ulicy. Starali się bić mnie tak, żeby nie było potem tego widać. Z początku nie mogłem nawet uwierzyć w to co się dzieje, byłem w szoku. Próbowałem krzyczeć, wzywać pomocy, płakać. Nie wiem czy sąsiedzi mnie słyszeli, nawet jeśli to udawali, że tego nie widzą. Potem rozebrali mnie i sprawili, że krzyczałem jeszcze głośniej.

Dopiero teraz, po latach zrozumiałem co się wtedy stało. Mogę jedynie domyślać się, jaki pogląd miałbym na świat, gdybym nigdy tam nie pojechał. Jednak najgorsze są, te pseudo śmieszne żarty, które można dziś usłyszeć wszędzie, na uczelniach, w szkołach, czy pracy. Bo kupa śmiechu jest, przed cieżkim wykładem, gdy ktoś zarzuci dowcipem o tym, jak ojciec pijany komuś wchodzi do sypialni. Równie dowcipne, jak żartowanie z osób, które głodzą się, tną czy maja załamania psychiczne. Nie da się tak po prostu zapomnieć o przeszłości, albo odciąć od problemów. To zawsze wraca.

Gość ma bardzo podobny styl pisania do Malinowej.