Skoro go prawo nie obowiązuje to może warto zabrać mu obywatelstwo i deportować do Watykanu?

Okej, takiej przesadnej tolerancji to i ja mówię stanowcze "chędoż się!". Tyle, że nawet w tej "prawdziwej" wersji (a kto tam wie która faktycznie jest prawdziwa) stwierdził, że prawo ludzkie, czyli to, które my stanowimy jest w jego mniemaniu o kant tyłka potłuc, bo jest wbrew temu, co sobie tam religia nawymyślała. Jak dla mnie to to i tak jest prosty przekaz, że "un je religijny, więc un może".

A co do nagonki... piernikowy Tadzio już dostatecznie udowodnił kim jest i czy zasługuje na szacunek, czy nie. Tak więc sorki- nie sobie po nim jadą jak po łysej kobyle, wcale mi go nie żal.

A wiesz, zacytuję swojego kolegę:

"Mnie jako katolika prawo nie obowiązuje" – powiedział ostatnio ojciec Rydzyk. I tak rzeczywiście było, ale to nie jest cały cytat. Kontekst wyjaśnia sprawę: nie chodziło o
lekceważenie dla wszelkiego prawa, tylko o nieposłuszeństwo przepisom uznanym w sumieniu za niesprawiedliwe.
Oczywiście, nadal można nie zgadzać się z o. Rydzykiem z wielu powodów. Można np. wskazywać, że konkretny wybór między prawem sprawiedliwym a niesprawiedliwym to śliska sprawa. Można też krytykować inne elementy rzeczonej wypowiedzi (np. wzmiankę o Hitlerze) lub ogólną działalność redemptorysty. Ale sama zasada pozostaje słuszna – i nie jest wcale czysto katolicka, wystarczy przywołać pojęcie obywatelskiego nieposłuszeństwa.

"Mnie jako katolika prawo nie obowiązuje" – (...) wystarczy przywołać pojęcie obywatelskiego nieposłuszeństwa.

Tiszko, Twój kolega się myli. Zwykłe lekceważenie i nieprzestrzeganie prawa, a cywilne nieposłuszeństwo to dwie skrajnie inne rzeczy.
W przypadku obywatelskiego nieposłuszeństwa chodzi o przepisy tak rażąco niesłuszne, czy to w wymiarze współżycia społecznego, czy moralności, czy zwykłych zasad słuszności, że ich przestrzeganie jest gorsze, niż sprzeciwienie mu się. Ale sprzeciwienie w szczególny sposób - nie przez np. obywatelską inicjatywę ustawodawczą (jakże konsekwentny jest nasz Sejm od kilku kadencji w spuszczaniu ich do kosza...), a poprzez celowe złamanie tego rażąco niesłusznego przepisu i oczekiwanie na karę. Poddanie się tej karze jest też wymiarem sprzeciwu. W przypadku o. Rydzyka byłoby to, gdyby ogólnie mu się nie podobało nakładanie kar na KAŻDĄ telewizję, z samej zasady niesprawiedliwości tegoż przepisu.
Jeśli komuś od tak nie podoba się jakieś prawo, bo akurat został na jego podstawie ukarany - to jest frustracja i może sobie pomarudzić, a nie jakieś obywatelskie nieposłuszeństwo.

Także zgodzę się z tym, że zasada nieposłuszeństwa wobec prawa rażąco niesprawiedliwego jest słuszna - ALE NIE MA TO NIC WSPÓLNEGO Z TYM CO POWIEDZIAŁ O. RYDZYK!!! Jemu nie spodobało się nałożenie kary finansowej - "bo tak", na zasadzie "jak ktoś mógł sie ośmielić stwierdzić, że JA nie mam racji?! ja nie mam racji? To PRAWO jest na pewno złe!". To ewidentnie nie jest przejaw aktywności obywatelskiej, a jedynie niezadowolenia z decyzji i wyjątkowej zuchwałości.

Ponadto pomija się tu inny aspekt -  "tylko o nieposłuszeństwo przepisom uznanym w sumieniu za niesprawiedliwe" - w czyim sumieniu? W katolickim czy też w każdym? Bo jak ktoś napisał powyżej - sumienie sumieniu nie jest równe, nie każde jest gładkie, lśniące i katolickie i różnym ludziom pozwalają na różne rzeczy.
Ostatnio w pracy spotkałam panią, której sumienie pozwalało dokonać ponad dwudziestu "oszustw na wnuczka" i było jej przykro z jednego powodu - bo ją złapali. Czy w tym wypadku prawo nie powinno działać - bo dla niej jest "rażąco niesprawiedliwe?" Przecież ona jest taka biedniutka, a tu się uwzięli i do aresztu zamknęli. A co ona niby zrobiła?