Mój współlokator, Oktawiusz.

I nie jest to imię zmyślone, jak mogłoby się wydawać.

Mężczyzna, lat na oko 32. Polak, pracowal w Anglii jakieś 2 lata, po czym wrócił na studia:
- pierwszy rok
- dziennikarstwo
- prywatnie
- mysli, że się czegoś nauczy



Przyjechał, zobaczył pokój, wprowadził się tego samego dnia. Co ciekawe, bez niczego: pościeli, kawałka ścierki, kubka, widelca. NIC. Prześcieradło mu pożyczyliśmy, koc i poduszkę dała mu mama, z naczyń korzysta naszych. Podobnie z proszku do prania, ale robi je rzadko, więc ch*j z tym. Ponoć od 10 lat mieszka bez rodziców. Hm.



Oktawiusz ma też sporo ciekawych zwyczajów. Na przykład wodę gotuje wyłącznie w czajniku elektrycznym (mamy taki i zwykły). Nawet wtedy, gdy ja właśnie nastawiłam wodę w gazowym, potrafi podejść "A ja włączę sobie tu!". Serio.

Nie korzysta też ze zmywarki. Gdy ładuję naczynia do zmywania i proszę o jego talerze, potrafi je trzymać kurczowo, aż sobie pójdę, po czym zmywa ręcznie.

Oktawiusz ma bardzo sprecyzowane poglądy społeczno-polityczne. Otóż jest wierzącym i praktykującym katolikiem-antyklerykałem, lewicowcem, ale nie można obrażać papieża.

Oktawiusz także święcie wierzy w to, że może i szczepionki nie zabijają, ale świnkę, odrę i różyczkę każdy powinien przeżyć w dzieciństwie, a poza tym po szczepionce "może ujawnić się autyzm". Dodatkowo po szczepionkach dzieci chorują, bo dwóch synów jego znajomej po "tej łączonej na polio i coś jeszcze" miało gorączkę i dostało zapalenia płuc. Ja tam myślę, że autyzm może ujawnić się i po zjedzeniu banana, a szczepionki to osłabione szczepy bakterii, więc dzieckiem trzeba się zająć, a nie puścić lepić bałwana czy coś, ale co tam.

Także homoseksualiści mogą być, byle daleko, ale transseksualizm to choroba i to trzeba leczyć.



Oktawiusz po sezonie świątecznym stracił pracę. Z nową miał problem, bo okazuje się, że dwa lata w UK to za mało, żeby nauczyć się angielskiego na poziomie wykraczającym poza zrobienie zakupów i zamówienie piwa. Za mało też na zaliczenie semestru języka na poziomie A2.

A propos zaliczeń: Oktawiusz ma sesję. Ale! Jest też chory. W piątek przybył do naszego pokoju pytając, czy mamy żelazko, bo musi uprasować koszulę. Dowiedzieliśmy się także, jak bardzo jest chory. I że trageia, bo musi się wykąpać. Bo wiecie, jak jest się chorym, to nie wolno się kąpać. Bo woda "przyciąga ten taki chłód" i się choruje. Więc nie mył się, jak policzyłam, 7 dni. I nie wietrzył pokoju. Przy okazji oberwało nam się, że po kąpieli zostawiamy uchylone drzwi łazienki (wiadomo, wilgoć). Bo okazuje się, że jak on potem wchodzi do łazienki i się myje, to robi mu się zimno i choruje. Serio.



Oktawiusz, jak wspomniałam, ma sesję. Wiąże się to z opowieściami. Bo to już drugi dzień egzaminów.

- jak to, że ma tylko dwa terminy egzaminu, a potem jak nie zda, to płatne?
- po co mu egzamin z ekonomii? Po cholerę dziennikarzowi ekonomia? Muzyka, sport, to wiadomo, ale ekonomia?
- po co dziennikarzowi Excell? I to na zaliczenie? Przecież pisze się w Wordzie!
- ma zaliczenie z czegoś w stylu "programy muzyczne w radiu" (nie zna nazwy). "Po cholerę mam znać historię muzyki, przecież to dziennikarstwo, a nie ASP!"
- miał zaliczenie z montażu dźwięku (krojenie fragmentu nagrania, sklejanie itp.). Nie wyrobił się w przeznaczonym czasie - i to jest problem/ Bo dlaczego to tak pod presją czasu? On nie może tak pracować! "Ale Okti, w pracyw redakcji też będziesz pod presją czasu i będziesz miał kwadrans na montaż czy coś." Ale on jest dopiero na pierwszym roku i nie można tak przecież! On pracę zaliczeniową montował 6h w domu, a egzamin w godzinę miał być?! "Okti, ja na strudiach na jednej godzinie ucyzłam się montażu wideo, na kolejnej miałam zaliczenie. To normalne" Ale obraz jest łatwo! A w dźwięku on musiał te wszystkie yyy powycinać, żeby było idealnie!
- takze dzisiaj dyrektor placówki (dziekan?) kazał im zrobić do końca miesiąca na zaliczenie wywiad z dowolną ciekawą osobą. Okti się oburzył. Bo to tylko dwa tygodnie, a oni mają sesję. "Dobrze, że nie w tydzień, bo my przecież tyle czasu mamy", dowcipkował.



To próbka. Serio. Takie najważniejsze cechy charakterystyczne. Na co dzień, uwierzcie, jest zabawniej.

Byle do czerwca.