Czy jeśli ktoś mógłby bezwzględnie wpływać na nasze działania, moglibyśmy mówić o tym, że jesteśmy wolni i mamy wolną wolę? Gdybym chciał nadepnąć mocniej pedał gazu lub strzelić kogoś w pysk, czy chciałbym aby jakaś moc mnie fizycznie powstrzymała? Gdyby chcieć zlikwidować zło w ten sposób, ludzie musieliby być marionetkami sterowanymi przez siłę wyższą. A ludzie nie są dobrzy, bo sami decydują, by dobrymi nie być.

Gdzie podział się biblijny ogród Eden? A jeśli cały czas w nim jesteśmy?

Wyobraźmy sobie świat, w którym WSZYSCY są „grzeczni” i dobrzy względem siebie. Przyjmijmy, że po prostu trzymamy się dziesięciu przykazań i/lub nie łamiemy przepisów. Nie wydają się to bardzo wygórowane wymagania.

Możesz pożyczyć komuś pieniądze bez strachu i wiesz, że zostaną oddane.
Możesz zostawić dom i samochód niezamknięte, a rower niezabezpieczony pod sklepem. Możesz zostawić dziecko pod opieką obcej osoby.
Możesz wracać do domu w środku nocy bez oglądania się za siebie.
Możesz wspomóc biednych, wiedząc, że datki są im naprawdę potrzebne.
Możesz kupić towary i usługi od domokrążcy bez wczytywania się w drobny druk.
Możesz rozłożyć koc w środku lasu bez taplania się w śmieciach.
Możemy odmalować blok i postawić przystanek bez zastanawiania się, czy za tydzień będzie nadal w dobrym stanie.

Lista jest nieskończenie długa, a jej efektem jest po prostu sielskie życie w dobrobycie. Prawdopodobnie z dużo szybszym postępem naukowym, a także z ogólnie lepszą sytuacją w gospodarce. Przecież to między innymi przestępczość, korupcja, wandalizm i po prostu ludzka nieuczciwość nas hamuje.

Czy tak mógłby wyglądać nowy „Raj”, w którym ponoć znaleźć się mają tylko dobrzy ludzie?